Eye in the sky
Luchtvaart; het is een passie die ik met de paplepel ingegoten heb gekregen. Één oom die als boordwerktuigkundige (flight engineer) bij de KLM op 747’s vloog, een ander die heel vroeger parachute sprong en daarna bij de vliegclub in mijn geboorte stadje vloog. De avonden in het weekend dat ik met mijn vader naar Discovery Channel keek naar luchtvaartprogramma’s zijn talloos.
In de ruim 35 jaar dat ik op deze aardkloot sta is er wel veel veranderd in de luchtvaart en video. Nog niet zo heel lang geleden moeten programmamakers helikopters of vliegtuigen inhuren om bepaalde shots te kunnen maken die verder reikten dan de lengte van de arm van een kraan. Tegenwoordig gooi je met speels gemak ‘even’ een drone in de lucht. De mogelijkheden zijn eindeloos geworden, zo lang je maar binnen de regels van de wet opereert.
Mijn verlangen om hier iets mee te doen is niet zomaar uit de lucht gegrepen. Maar de kosten voor het volgen van een meerdaagse training en onduidelijkheid over of je dit als investering in je bedrijf wel terug kan verdienen hielden mij lange tijd tegen. Tot nog toe dan…
Een goede vriend stapte afgelopen week in het huwelijksbootje, op het strand op Bali. Omdat Indonesië toch best een eindje vliegen is, te lang voor een weekeindje, moest daar natuurlijk een korte vakantie aan gekoppeld worden. En als je de kennis en kunde in huis hebt is dat vervolgens een goede reden er een mooie film over te maken. Een film die een beetje ‘smeu’ nodig heeft… Wil het toeval nou net dat een collega een mooie tweedehands drone in de aanbieding heeft! Het resultaat is het bekijken van zonsopgang boven op de vulkaan Gunung Batur en het verlangen nu toch echt werk te gaan maken van het behalen van mijn brevet.